Mijn verhaal over eczeem, hormoonzalf, afkicken en herstel.
Ik ben altijd een danseres geweest. Dansen is voor mij niet zomaar een hobby, het is mijn adem, mijn manier van voelen, verwerken en vrij zijn. Maar wat veel mensen niet weten, is dat ik jarenlang met een onzichtbare strijd heb gevochten. Een strijd die ik vaak stil hield, want de liefde voor dans was groter dan de jeuk.
Ik had eczeem. En niet een klein beetje.
Hormoonzalf als overlevingsstrategie
Jarenlang heb ik hormoonzalf gesmeerd. Niet omdat ik het wilde, maar omdat ik geen andere optie zag. De jeuk, de pijn, de slapeloosheid, de open plekken, het maakte dansen bijna onmogelijk. En dansen opgeven? Geen haar op mijn hoofd die daaraan dacht.
Je zou kunnen zeggen dat ik een verslaving had. Niet aan de hormoonzalf zelf, maar aan het effect ervan. Het was mijn overlevingsstrategie om te kunnen blijven doen waar ik van hield. Hormoonzalf werd mijn redmiddel. Mijn ticket om te kunnen bewegen, om mijn passie uit te voeren, om mezelf te kunnen blijven voelen in het dansen.
En eerlijk? Het heeft me ver gebracht. Ontelbare shows, gastoptredens, lessen geven, mezelf verliezen in de muziek en mijn lijf… totdat ik begon te voelen dat ik langzaam de prijs moest betalen.
Roofbouw en ontwaken
Door de hormoonzalf veranderde mijn huid, mijn eczeem verplaatste zich naar plekken waar ik het nooit eerder had gehad. Maar ik bleef smeren. Alles om te kunnen blijven dansen. Om niet stil te hoeven staan bij wat er écht speelde.
Totdat ik de opleiding tot holistisch massagetherapeut ging doen.
Twee jaar lang innerlijk werk. Mezelf leren kennen en serieus nemen.
En juist daardoor begon er iets te verschuiven. Ik leerde écht luisteren naar mijn lichaam. Ik leerde herkennen waar mijn eczeem vandaan kwam, wat het me wilde vertellen.
Hoe meer ik mezelf van binnenuit begon te schoon te maken, hoe minder ik de hormoonzalf nodig had. Mijn lijf hoefde minder te schreeuwen, omdat ik eindelijk luisterde.
En toen kwam het moment dat ik écht durfde te stoppen.
Cold turkey.
Maar daarmee begon een ander proces. Niet van terugkerend eczeem, maar van afkickverschijnselen. Want mijn lichaam had jarenlang hormoonzalf als noodrem gehad. En nu moest het ineens zélf reguleren.
Mijn huid is er erg slecht aan toe. Dit herstel vergt veel van mijn energie, en doet emotioneel ook veel met me. Het voelt als een tweede burn-out. Mijn hele systeem ligt op de kop. De dokter heeft bevestigd dat ik TSW heb. Topical Steroïd Withdrawal, ontwenningsverschijnselen die optreden na langdurig gebruik van hormoonzalven.
Moe, mentaal en fysiek. En dansen? Zweet en een gevoelige huid zijn geen vrienden. Dus ik moet rustiger aan doen.
Ik voel ook: dit is mijn kans om echt te helen. Om te leren luisteren. Om dans weer te vinden vanuit rust. Om weer contact te maken met mijn lijf, zonder dat het hoeft te schreeuwen.
Waarom ik dit deel
Ik deel dit omdat ik weet dat ik niet de enige ben. Er zijn zoveel mensen die hun passie leven, maar onderweg signalen van hun lichaam negeren. Zoveel mensen met eczeem, of andere klachten, die van alles blijven doen om maar niet te hoeven voelen.
En weet je? Dat mag er ook zijn. Maar ik wil je laten zien dat er ook een andere weg is. Eentje die misschien eerst pijnlijk en confronterend is, maar uiteindelijk zoveel meer brengt.
Want ik geloof dat ik sterker uit deze periode kom. En dat ik straks weer wil dansen, vrijer dan ooit. Niet omdat een zalf het toelaat, maar omdat mijn lijf en ik weer op één lijn zitten.
Voor jou, als jij dit herkent
Herkenbaar? Zit je in een soortgelijke strijd? Laat dit een uitnodiging zijn. Om te luisteren. Om te onderzoeken. Om niet langer te overleven, maar te leven.
Ik ben er nog niet, maar ik ben onderweg. En ik deel mijn reis graag met je.
—————————————-
Op deze site vindt je meer informatie over de symptomen van TSW, onder je huid
